فتحعلی اویسی درگذشت . او که چند روز پیش در بیمارستان بستری شده و به تازگی به دلیل سکته مغزی به کما رفته بود، صبح امروز ۱۳ مهرماه در سن ۷۶ سالگی در بیمارستان لاله تهران دارفانی را وداع گفت.
فتحعلی اویسی بازیگر و کارگردان در مجموعه های تلویزیونی «بدون‌شرح»، «شهر قشنگ»، «کمربندها را ببندیم»، «دارا و ندار»، «زیرزمین»، «باغچه مینو» و غیره به ایفای نقش پرداخته بود. او در سینما هم بازی در چندین فیلم از جمله «ناخدا خورشید»، «سرب» و «هامون» را در کارنامه دارد.
علت فوت آقای اویسی
مهرداد هاشمی، مدیرعامل بیمارستان لاله گفت: «متاسفانه در چند روز گذشته آقای اویسی دچار خونریزی مغزی و به دنبال این مسئله، دچار کاهش سطح هوشیاری شده بودند. به اورژانس بیمارستان لاله ارجاع شدند و بلافاصله اقدامات تشخیصی و درمانی انجام و بیمار به اتاق عمل برده شد. تحت عمل جراحی مغز و دستگاه تنفس مصنوعی قرار گرفتند ولی متاسفانه به دلیل وسعت خونریزی داخل مغز و از بین رفتن بخش زیادی از بافت مغز، نتیجه مثبتی حاصل نشد.و علیرغم تلاش شدید کادر درمان، صبح سه‌شنبه ایشان را از دست دادیم.»
بیوگرافی فتحعلی اویسی
فتحعلی اویسی (زادهٔ ۲۱ دی ۱۳۲۴ – درگذشته ۱۳ مهر ۱۴۰۰) بازیگر، کارگردان و خواننده ایرانی بود. او فارغ‌التحصیل کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس در سال ۱۳۵۳ است. وی در همان سال به ایران بازگشت و آغازِ فعالیت سینمایی‌اش، بازی در فیلم قدغن از علیرضا داوودنژاد در سال ۱۳۵۷ بود.
در اوایل دهه هفتاد دوباره به کارگردانی روی آورد و سومین فیلم بلندش مریم و میتیل ساخت که فیلم موفقی بود. اما در چهارمین فیلمش سربلند انچنان موفق نبود. فتحعلی اویسی در نیمه دوم دهه هفتاد در تلویزیون بسیار فعال بود.
در سینما هم بازی ماندگار او در فیلم‌های ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵)، سرب (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۷)، هی جو (منوچهر عسگری نسب، ۱۳۶۷)، بانو (داریوش مهرجویی، ۱۳۷۰)، جهان پهلوان تختی (علی حاتمی و بهروز افخمی، ۱۳۷۶) و مومیایی ۳ (محمدرضا هنرمند، ۱۳۷۸) در یادها مانده‌است.
اویسی پس از اتمام تحصیل وارد صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران شد و از دهه ۱۳۶۰ در فیلم‌های بسیاری نقش‌آفرینی کرد و چند فیلم را هم کارگردانی کرد. او در سال ۱۳۷۱ مریم و میتیل را ساخت. فتحعلی اویسی تا سال ۱۳۹۰ در تلویزیون نیز فعال بود. او در فیلم‌های سینمایی ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵)، سرب (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۷)، هی جو (منوچهر عسگری‌نسب، ۱۳۶۷)، بانو (داریوش مهرجویی، ۱۳۷۰)، جهان‌پهلوان تختی (علی حاتمی و بهروز افخمی، ۱۳۷۶) و مومیایی ۳ (محمدرضا هنرمند، ۱۳۷۸) بازی کرد. او در کنار هنرمندانی نظیر غلامحسین لطفی، داریوش ارجمند و حسین نوری از معدود اعضای مؤسسه هنرمندان پیشکسوت بود که در سینما هم سابقه بازیگری و هم سابقه کارگردانی را داشت.
آخرین ناگفته‌هایش
بارها به سراغِ فتحعلی اویسی رفتیم و او خیلی تمایلی به گفت‌وگو نداشت. از او سؤال کردم درباره کم‌کاری و غیبت چند ساله‌اش در عرصه بازیگری و او گفت: دلایل زیادی دارد که از بازیگری دورم اما شاید مهمترین آنها پیشنهادات ضعیفی باشد که به من می‌شود. هیچکدام از فیلمنامه‌ها و نقش‌ها برای من دندان‌گیر نبودند که بخواهم در آنها به ایفای نقش بپردازم.
وقتی از او درباره سریال “سلمان فارسی” و احتمال حضورش به خاطر تجربه‌های تاریخی که در کارنامه‌اش وجود دارد، این‌چنین پاسخ داد: هنوز پیشنهادی نشده اما به کارهای تاریخی همیشه علاقه‌مند بوده‌ام. اگر پیشنهادی از سریال “سلمان فارسی” بشود و نقش خوبی هم باشد حتماً می‌پذیرم.
خسرو امیرصادقی که خبر درگذشت این بازیگر پیشکسوت را به خبرنگار تسنیم داد همچنین درباره این حضورِ متنوع او در فیلم‌های تاریخی و نقش‌های منفی و مثبت و سریال‌های طنز، تأکید کرد:
“فتحعلی اویسی از مهارت خاصی در بازیگری برخوردار بود. از این جهت هیچ‌وقت قبول نمی‌کرد در یک نوع بازی و ژانر و نوعِ سریال و فیلم باقی بماند. به همین‌خاطر است که شما می‌بینید در ناخدا خورشید آن نقش را دارد و در بدون شرح نقشی به نام “کاووسی” و در جای دیگری با مهدی فخیم‌زاده آن نقش‌ها را از خودش به جا می‌گذارد و در سال‌های آخر عمرش هم بیشتر در کارهای طنز او را می‌بینیم. این‌ها همه به خاطر جهان‌بینی بود که فتحعلی اویسی در فضای کاری‌اش به آن اعتقاد داشت که بازیگر باید در هر نقشی بتواند هنرنمایی کند. “
منبع بخشی از مقاله :خبرگزاری تسنیم
